Mariken van Lammeren – interview
Kun je een korte introductie geven?
Mariken begon in haar tienerjaren met fotograferen en volgde een opleiding fotografie aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den haag. Na enige omzwervingen is zij neergestreken in Amsterdam waar ze tot op heden met veel plezier woont.
Haar liefde voor reizen, interesse in verschillende culturen en oprechte belangstelling voor mensen heeft haar al veel landen doen bezoeken en voor bijzondere ontmoetingen gezorgd.
Naast portretfotografie maakt zij onder meer reportages en vrij werk.
Je bent zelfstandig ondernemer, bevalt dat?
Absoluut, de vrijheid die je als zelfstandig ondernemer hebt vind ik heerlijk. Het biedt mij de mogelijkheid om mijn tijd zelf in te delen en ideeën uit te werken.
Wat is er zo leuk aan je vak?
Fotografie is enorm veelzijdig waarbij geen dag en geen shoot hetzelfde is. Die afwisseling daar hou ik van. Door mijn fotografie kom ik op veel verschillende plekken en ontmoet een diversiteit aan mensen. Het leuke aan werken met kinderen is dat zij vaak zo ontwapenend zijn. De dynamiek, de interactie, dat geeft mij energie en de beloning is groot als de persoon achter het gezicht tevoorschijn komt.
Waar gaat het voor jou bij fotografie om?
Fotografie is voor mij een expressievorm waarin ik mijn creativiteit en de behoefte om te creëren kwijt kan. Het maakt mij bewuster van de wereld om mij heen en geeft mij de mogelijkheid deze vast te leggen zoals ik die zie. Daarbij vind ik het een mooi gegeven dat je middels fotografie momenten in tijd kan bevriezen. Dat iets wat heeft plaats gevonden daarmee voortduurt en zichtbaar blijft bestaan.
Wat is je favoriete genre van fotografie?
Ik fotografeer het liefst mensen. Zij intrigeren mij. Sprekend in genres vertaalt zich dit wellicht in portretfotografie maar ik zou het eigenlijk niet zozeer willen kaderen want ook in mijn reportages en vrij werk staat de mens vooral centraal.
Wilde je altijd al fotograaf worden?
Als kind was ik al onderzoekend en visueel ingesteld. Ook was ik constant op zoek naar nieuwe uitdagingen. Ik was mij er vrij jong van bewust dat ik daar ‘iets’ mee moest doen. Mijn opa zei altijd “die wordt later ijzervreter of leeuwentemmer”. Dat is het dan niet geworden, maar vanaf het moment dat ik mijn eerste camera kreeg, ik was 13, wist ik ‘hiermee wil ik door’.
Zwart-wit of kleur?
Ik heb een voorliefde voor zwart-wit waarbij licht-schaduw, tonen en contrast over het algemeen een belangrijkere rol spelen dan in kleurenfoto’s. Dat wil zeker niet zeggen dat zwart-wit voor elk beeld de beste keus is. Sommige beelden vragen juist om kleur.
Hoe kijk jij tegen traditionele fotografie aan?
Vanuit de gedachte dat fotografie ook een weerspiegeling van een bepaalde tijd is, respecteer ik de traditionele fotografie, maar met de tijd veranderd deze ook. Zelf ben ik gestart met fotografie toen deze nog analoog was, opnamen op een filmrol beperkt en afdrukken in de doka tijdrovend. De komst van de digitale fotografie maakt het mogelijk in korte tijd veel meer beelden te schieten. Dan kun je nog eens variëren en experimenteren wat regelmatig leidt tot interessante portretten die in het analoge tijdperk minder snel gemaakt waren.
Maak je ook foto’s met je telefoon?
Maak je dan standaard kiekjes of kijk je altijd met het oog van een fotograaf?
Ik maak heel veel foto’s met mijn telefoon en denk dat je als fotograaf je fotografisch oog nooit echt kan uitschakelen maar ik zie mijn telefoon niet direct als vervanger voor mijn camera. Met mijn telefoon maak ik vooral snapshots ben ik meestal minder kritisch dan ik met een camera ben. Toch zijn er regelmatig momenten dat ik blij ben dat ik mijn telefoon bij mij heb als mijn camera ontbreekt.
Hoe zou je jouw foto’s omschrijven?
Ik zou het meeste van mijn werk omschrijven als oprecht en narratief. In mijn portretten probeer ik vooral de persoon achter het gezicht te laten zien. Stoer, ondeugend, verlegen of ingetogen, iedereen is uniek, dat leg ik graag vast.
Hoe weet je wanneer je ‘de foto’ te pakken hebt?
Dat is best interessant want dat voel je eigenlijk al tijdens het maken van de opname, ondanks dat dit moment slechts een fractie van een seconde is. Een zegen toen de fotografie nog analoog was en je de foto’s niet direct kon terugzien.
Wat zit er in je cameratas?
Dit varieert afhankelijk van wat en waar ik die dag fotografeer maar wat ik standaard gepakt heb is een camera met diverse lenzen, een losse flitser, een klein reflectiescherm, extra batterijen, accu’s, laders, pennen, papier, lensdoekjes, poetsdoekjes, tape, elastiekjes, hand-gel, wat ehbo-spul en meestal ook een paraplu.
Wat vind je moeilijk aan fotografie?
Goede vraag. Ik denk dat de grootste hobbel voor mij ligt in de selectieprocedure naderhand. Natuurlijk zijn er de ‘best’ foto’s maar ik merk dat ik er moeite mee heb om beelden weg te gooien.
Wie is je grote voorbeeld?
Ik kan niet zeggen dat ik 1 groot voorbeeld heb maar ik ben zeker geïnspireerd en gefascineerd door fotografen zoals Man Ray, Richard Avedon, Henri Cartier–Bresson en Sarah Moon om maar een paar grote namen te noemen.
Interesse in een samenwerking
met Mariken?
Laat hier je e-mailadres achter en we sturen je zo snel mogelijk meer informatie over het werk van Mariken toe.
